Tomasz Gollob

Tomasz Gollob (ur. 11 kwietnia 1971 w Bydgoszczy) – polski żużlowiec, w latach 1995–2013 uczestnik cyklu Grand Prix IMŚ na żużlu. Jeden z najbardziej utytułowanych żużlowców w historii zarówno na arenie krajowej jak i międzynarodowej. 7-krotny mistrz świata na żużlu (1 raz indywidualnie w sezonie 2010 i 6 razy z drużyną w sezonach 1996, 2005, 2007 i 2009-2011). Osobowość Roku 2010 FIM. 30-krotny mistrz Polski w różnych konkurencjach (7-krotny drużynowo, 9-krotny indywidualnie, 11-krotny w parze, 3-krotny młodzieżowy indywidualnie i 1-krotny młodzieżowy w parze). Zdobył także drużynowe mistrzostwo Wielkiej Brytanii z drużyną Ipswich Witches w 1998 roku i drużynowe mistrzostwo Szwecji z drużyną Västervik Speedway w 2005 roku. Od sezonu 2013 startuje w indywidualnych mistrzostwach Europy na żużlu.

Karierę w sporcie żużlowym (wcześniej startował w zawodach motocrossowych i wyścigach motocyklowych) rozpoczął w 1988 roku w Polonii Bydgoszcz, z którą – poza rocznym epizodem w Wybrzeżu Gdańsk (sezon 1989 – na czas służby wojskowej) – był związany do 2003 roku. W sezonach 2004-2007 jeździł w Unii Tarnów. W latach 2008-2012 w Stali Gorzów, następnie 2013-2014 w Unibaxie Toruń, od sezonu 2015 w GKM Grudziądz.

W finale indywidualnych mistrzostw świata na żużlu po raz pierwszy występował w 1993 roku. Po zmianie systemu rozgrywania mistrzostw wygrał pierwszy w historii turniej Grand Prix, który odbył się we Wrocławiu 20 maja 1995 roku[4]. Od tego czasu nieprzerwanie był zawodnikiem uczestniczącym w cyklu, z wyjątkiem sezonu 1996, kiedy startował z dziką kartą w 3 turniejach. W sezonie 2010 wywalczył złoty, w sezonach 1999 i 2009 srebrny, a w sezonach 1997, 1998, 2001 i 2008 brązowy medal indywidualnych mistrzostw świata. W dorobku ma również sześć złotych medali (sezony 1996, 2005, 2007, 2009-2011) oraz cztery srebrne (sezony 1994, 1997, 2001, 2008) z mistrzostw świata w drużynie (wraz z DPŚ). 7 grudnia 2013 roku ogłosił, że wycofuje się z cyklu Grand Prix IMŚ po 18 latach startów.

W latach 1992–1995 oraz 2001–2002, 2006 i 2009 zdobywał złote medale indywidualnych mistrzostw Polski, w karierze ponadto wywalczył pięć srebrnych (sezony 1998, 1999, 2003, 2005, 2007) i trzy brązowe (sezony 1989, 1990, 1997) medale tych rozgrywek. Jako junior trzykrotnie z rzędu zdobył tytuł młodzieżowego mistrza Polski (w latach 1990–1992). W 1999 roku wygrał Plebiscyt Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski. Mimo zmiany barw klubowych cały czas mieszka z rodziną w Bydgoszczy, w dzielnicy Miedzyń.

W 16. sezonie Grand Prix IMŚ, w roku 2010, Tomasz Gollob – jako drugi Polak w historii – został indywidualnym mistrzem świata. Tytuł zapewnił sobie w przedostatnim turnieju we włoskim Terenzano. Zdobył tam 22 punkty wygrywając sześć z siedmiu biegów (w swoim pierwszym biegu był trzeci). W finale pokonał Brytyjczyka Chrisa Harrisa, Amerykanina Grega Hancocka i Duńczyka Nickiego Pedersena. Wcześniej Polak wygrał trzy rundy (GP Czech, GP Polski i GP Nordyckie w Danii), dwukrotnie zajmował drugie miejsce (GP Szwecji i GP Danii) oraz raz był trzeci (GP Skandynawii w Szwecji). Tylko w pierwszym turnieju o GP Europy w Lesznie Polak nie znalazł się w pierwszej ósemce turnieju.

W 2013 r. został rekordzistą pod względem liczby zdobytych punktów w rozgrywkach ligowych[6].

10 czerwca 2007 roku przeżył wypadek lotniczy. Awionetka, którą podróżowali na mecz rozbiła się po nieudanej próbie lądowania na lotnisku sportowym w Tarnowie, u podnóża góry św. Marcina. Na pokładzie znajdowali się również Rune Holta i Wojciech Malak – mechanik. Najcięższych obrażeń doznał Władysław Gollob – ojciec Tomasza, który pilotował wspomnianą awionetkę – złamanie obojczyka oraz kości podudzia. Przyczyną wypadku była prawdopodobnie próba lądowania awionetką na zbyt małym lotnisku, nieprzystosowanym dla maszyn o takiej wadze. Prokuratura ustaliła, że w niedzielę lądowisko było zamknięte i nikt z obsługi nie był przygotowany na lądowanie jakiegokolwiek samolotu. Urząd Lotnictwa Cywilnego potwierdził także, że lądowisko w Tarnowie nie jest w ogóle wpisane do rejestru lądowisk.

21 września 2013 roku w czasie zawodów Grand Prix Szwecji w Sztokholmie Tomasz Gollob przeżył groźny wypadek. Podczas pokonywania drugiego łuku pierwszego okrążenia toru na tylne koło motocykla polskiego sportowca najechał brytyjczyk Tai Woffinden. Polak został poważnie poturbowany, stracił przytomność. Został przewieziony karetką do najbliższego szpitala. Diagnoza medyczna wykazała wstrząśnienie mózgu oraz przesunięcie siódmego kręgu w kręgosłupie[8][9][10][11]. Kontuzja Tomasza Golloba stała się główną przyczyną oddania meczu finałowego Ekstraligi żużlowej w sezonie 2013 przeciwko Falubazowi Zielona Góra na ich stadionie następnego dnia walkowerem 0:40, przez co drużynowym mistrzem Polski została drużyna z Zielonej Góry.

Pod koniec sezonu 2013 zapowiedział zakończenie startów w cyklu IMŚ Grand Prix, w którym uczestniczył od jego powstania w 1995 roku. Przez 19 sezonów wystartował w 162 turniejach (nie uczestnicząc w tym czasie zaledwie w sześciu turniejach). Łącznie 53 razy stanął na podium, a w 22 turniejach zwyciężył (m.in. w historycznym pierwszym turnieju, we Wrocławiu w 1995 roku)[12], zdobywając łącznie 1977 punktów.

Życie prywatne

Tomasz Gollob z byłą żoną – Brygidą, ma jedną córkę – Wiktorię. Znanym żużlowcem był także jego starszy brat – Jacek Gollob (ur. 1969).

Został członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010.

Ciekawostki

W młodości trenował piłkę nożną – był zawodnikiem juniorów Polonii Bydgoszcz i Zawiszy Bydgoszcz.

Źródło: Wikipedia