Sławomir Szmal

Sławomir Szmal (ur. 2 października 1978 w Strzelcach Opolskich) – polski piłkarz ręczny, występujący na pozycji bramkarza. Reprezentant Polski (kapitan) oraz zawodnik klubu Vive Tauronu Kielce. Multimedalista Mistrzostw Świata: wicemistrz świata z 2007 roku oraz brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009 i Mistrzostw Świata 2015. Uczestnik igrzysk olimpijskich Pekin 2008. Najlepszy piłkarz ręczny świata roku 2009. Laureat 76. Plebiscytu Przeglądu Sportowego i Telewizji Polskiej na 10 najlepszych sportowców Polski roku 2010 (zajął w nim 6 miejsce).

Dzieciństwo oraz wczesną młodość spędził w Zawadzkiem. Od zawsze lubił sport i miał do niego smykałkę. Początkowo próbował różnych dyscyplin (m.in. przejawiał talent do piłki nożnej), ale dość wcześnie postawił na piłkę ręczną. Była to niejako rodzinna tradycja[5], bowiem dyscyplinę tę uprawiali również jego ojciec (który po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem Stali), matka, stryj, wujek (Andrzej Mientus, w latach 80. jeden z bramkarzy reprezentacji Polski) i siostra[6]. Przygodę ze szczypiorniakiem rozpoczął w wieku 11 lat w drużynie juniorów Stali Zawadzkie, a jego pierwszym szkoleniowcem był nieżyjący już Jerzy Piechula, nauczyciel wychowania fizycznego. Bramkarzem został nieco przez przypadek, jednak to na tej pozycji grał w półfinale mistrzostw Polski juniorów, gdzie po raz pierwszy zobaczyli go opiekunowie reprezentacji juniorskiej. Szybko dostał powołanie do tej kadry, a następnie zadebiutował w młodzieżówce.

Jako, że był niezwykle pracowity, miał spory talent i robił znaczne postępy szybko znalazł się w kadrze zespołu seniorskiego swojego klubu (wprowadzał go do niej jego ojciec Kazimierz)[6]. W 1996 trafił do Gwardii (WKW) Opole, gdzie ściągnął go i trenował Antoni Przybecki. Po roku – mając 19 lat – przeszedł do Hutnika Kraków i w jego barwach zadebiutował w polskiej ekstraklasie. Do Krakowa wyjechał tuż po ukończeniu szkoły, bo w Zawadzkiem nie mógł znaleźć pracy. Jednak tamtejszy klub popadł w tarapaty finansowe i w 1999 przestał istnieć, a Szmal został bez pracodawcy. Jego talent dostrzegli włodarze Warszawianki Warszawa, którzy podpisali kontrakt z „Kasą”, wówczas już członkiem kadry narodowej. Ze stołecznym zespołem odniósł pierwsze sukcesy – w sezonie 2001/2002 wywalczył bowiem wicemistrzostwo kraju (1 punkt za Orlenem Płock) i Puchar Polski (zwycięstwo nad Kolporterem Lider Market Kielce). Latem 2002 postanowił przenieść się do drużyny ówczesnego mistrza, bowiem jego marzeniem było wywalczenie pierwszego tytułu, jednak w sezonie 2002/2003 od „Nafciarzy” lepsze okazało się o 1 punkt Vive Kielce. Na pocieszenie Szmalowi został tytuł najlepszego bramkarza ligi. 12 kwietnia 2010 podpisał czteroletni kontrakt z Vive Targi Kielce, który będzie obowiązywał od 1 lipca 2011. Jednocześnie podjęto negocjacje, by zawodnik występował w barwach kieleckiego klubu już od początku sezonu 2010/2011, lecz z powodu zbyt wysokich żądań finansowych niemieckiego klubu wcześniejszy transfer nie doszedł do skutku. Dwukrotny Mistrz Polski w barwach Vive Targi Kielce w sezonach 2011/2012 i 2012/2013.

W kadrze narodowej zadebiutował mając 19 lat – 19 sierpnia 1998 w wygranym 31:20 towarzyskim meczu przeciwko Litwie w Goleniowie. Początkowo w reprezentacji pełnił rolę zmiennika starszych i bardziej doświadczonych bramkarzy Andrzeja Marszałka, Artura Górala, a potem Rafała Bernackiego. W 2002 wziął udział w swej pierwszej wielkiej imprezie międzynarodowej - Mistrzostwach Europy w Szwecji (był to zarazem premierowy występ Polski w turnieju finałowym ME), biało-czerwoni zajęli tam jednak dopiero 15 miejsce. Rok później wystąpił w swych pierwszych finałach mistrzostw świata (10 miejsce MŚ w Portugalii). W 2007 wywalczył srebrny medal Mistrzostw Świata w Niemczech, za co 5 lutego 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi) oraz Superpuchar. W ćwierćfinałowym meczu MŚ przeciwko Rosji obronił 4 rzuty karne, a w całym turnieju 111 rzutów. W lutym 2008 zajął 7. miejsce Mistrzostw Europy w Norwegii, a w maju – podczas wrocławskiego turnieju kwalifikacyjnego – wywalczył przepustkę do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie (przegrana w ćwierćfinale z Islandią i ostatecznie 5. miejsce). W lutym 2009 zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata w Chorwacji, a w styczniu 2010 został uznany najlepszym bramkarzem i wybrany do „Drużyny Gwiazd” Mistrzostw Europy w Austrii. 24 stycznia 2014r. w meczu o 5 miejsce uległ wraz z kolegami reprezentacji Islandii zajmując ostatecznie 6 miejsce na Mistrzostwach Europy w Danii.Na Mistrzostwach Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2015 wraz z reprezentacją zdobył brązowy medal. Po nich został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W maju 2010 w plebiscycie Międzynarodowej Federacji Piłki Ręcznej (IHF) został wybrany najlepszym piłkarzem ręcznym świata w roku 2009, pokonując w głosowaniu dwóch kontrkandydatów: Igora Voriego oraz Nikolę Karabaticia.

Źródło: Wikipedia