Mieczysław Nowicki

Mieczysław Nowicki (ur. 26 stycznia 1951 w Piątku) – kolarz szosowy i torowy, mistrz świata i wicemistrz olimpijski w drużynowej jeździe na czas, brązowy medalista olimpijski w jeździe indywidualnej.

Był związany z łódzkimi klubami – Społem i Włókniarzem. Na początku kariery specjalizował się kolarstwie torowym. W tej dyscyplinie wystąpił na Igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku, gdzie wraz z drużyną zajął czwarte miejsce w wyścigu na dochodzenie, a w wyścigu indywidualnym odpadł w eliminacjach. Czterokrotnie startował w mistrzostwach świata, zajmując między innymi: czwarte miejsca w drużynowym wyścigu na dochodzenie na MŚ w San Sebastián (1973), piąte na MŚ w San Leicester (1970), miejsca 5-8 na MŚ w Varese (1971) oraz ósme na MŚ w Antwerpii (1969). Na MŚ w Varese wystąpił też w indywidualnym wyścigu na dochodzenie, ale odpadł w eliminacjach. Był także dwukrotnie indywidualnym mistrzem Polski w tej konkurencji (1970, 1972) i dwukrotnie drużynowym (1970, 1974). Następnie przekwalifikował się i szybko awansował do reprezentacji narodowej w kolarstwie szosowym.

Na mistrzostwach świata w Yvoir w 1975 roku wspólnie z Tadeuszem Mytnikiem, Ryszardem Szurkowskim i Stanisławem Szozdą zwyciężył w drużynowej jeździe na czas. Rok później drużyna w składzie: Tadeusz Mytnik, Mieczysław Nowicki, Stanisław Szozda, Ryszard Szurkowski zdobyła srebrny medal podczas Igrzysk olimpijskich w Montrealu. Nowicki dołożył do tego brąz w wyścigu indywidualnym. W 1977 sięgnął w szosowym wyścigu drużynowym po brązowy medal na mistrzostwach świata w San Cristóbal. Zajął też 41. miejsce w wyścigu ze startu wspólnego na MŚ w Montrealu (1974), a rok później został zdyskwalifikowany.

Trzykrotnie sięgał po tytuł szosowego wicemistrza Polski (1970 – jazda indywidualna na czas, 1975 – jazda parami (z Marianem Majkowskim) 1976 – wyścig indywidualny ze startu wspólnego), a dwukrotnie zdobywał na szosie brązowy medal (1971 – jazda indywidualna na czas, 1972 – jazda parami (z W. Kowalskim)).

Trzykrotnie startował w Wyścigu Pokoju, zajmując miejsca 10 (1973), 55 (1975), 8 (1976). W 1974 wygrał jeden z etapów Tour de Pologne. W 1975 zwyciężył w wyścigu dookoła Szkocji, a w 1976 w wyścigu dookoła Nadrenii

Po zakończeniu kariery sportowej prowadził własną firmę. W 1995 został dyrektorem Wyścigu Solidarności i Olimpijczyków. Funkcję pełnił do 2000. W latach 2000–2001 był prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu. W wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Bloku Senat 2001, a w wyborach samorządowych w 2006 do sejmiku województwa łódzkiego z listy Chrześcijańskiego Ruchu Samorządowego. Pracuje w łódzkim Urzędzie Miasta.

30 sierpnia 1999 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło: wikipedia

• Edycja 2017
• Edycja 2016
• Edycja 2015
• Edycja 2014
• Edycja 2013
• Edycja 2012
• Edycja 2011
• Edycja 2010
• Edycja 2009
• Edycja 2008
• Edycja 2007
• Edycja 2006
• Edycja 2005
• Edycja 2004
• Edycja 2003
• Edycja 2002
• Edycja 2001
• Edycja2000