Kazimierz Górski
27.10.2000
Edycja 2000 >>

Kazimierz Klaudiusz Górski (ur. 2 marca 1921 we Lwowie, zm. 23 maja 2006 w Warszawie) – polski trener i działacz piłkarski, w młodości zawodnik, grający na pozycji napastnika. W latach 1970–1976 był selekcjonerem reprezentacji Polski, którą doprowadził do zwycięstwa w Igrzyskach Olimpijskich 1972 oraz finału Igrzysk Olimpijskich 1976, a także srebrnego medalu (III miejsce) na Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej w 1974. Po zakończeniu pracy z drużyną narodową prowadził kluby w Grecji, m.in. Panathinaikos AO i Olympiakos SFP - z obydwoma wywalczył mistrzostwo kraju. Od 1986 zasiadał we władzach PZPN. W latach 1991–1995 był prezesem związku. W plebiscycie „Piłki Nożnej" został uznany za najlepszego polskiego trenera XX w. Uhonorowany najwyższym odznaczeniem przyznawanym przez UEFA - Rubinowym Orderem Zasługi (Order of Merit in Ruby).

Grał w piłkę nożną jako napastnik w zespołach: RKS Lwów, Spartak Lwów, Dynamo Lwów, Legia Warszawa. Nosił pseudonim boiskowy „Sarenka". Świetnie zapowiadającą się karierę piłkarską przerwała mu II wojna światowa. Wystąpił w jednym meczu międzypaństwowym Polska-Dania (0-8) 26 czerwca 1948 (zagrał 34 minuty).

Trener klubowy

Ukończył kurs trenerski w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Krakowie w 1952 roku oraz studia w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu w 1980.

Trenował Marymont Warszawa (pierwsza samodzielna praca szkoleniowa rozpoczęta w 1954), trzykrotnie Legię Warszawa (1959, 1960–1962 i 1981–1982), Lubliniankę (1963–1964), Gwardię Warszawa (1964–1966), Łódzki KS (1973), greckie: Panathinaikos AO (1977–1978, Mistrzostwo Grecji), Kastorię (1979–1980), Olympiakos SFP (1980–1981 i 1983, Mistrzostwo Grecji) i Ethnikos Pireus (1983–1985).

Trener reprezentacji

Szkolił reprezentacje Polski różnych kategorii: juniorów w latach 1956–1960, do lat 23 w latach 1966–1970 i pierwszą reprezentację narodową – w 1966 w składzie komisji selekcyjnej w 3 meczach i z wielkimi sukcesami w latach 1970–1976 (pierwszy mecz ze Szwajcarią w Lozannie 5 maja 1971). Z reprezentacją osiągnął historyczny sukces: zdobył złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972), srebrny medal (3. miejsce) na Mistrzostwach Świata w RFN (1974) i srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu (1976). Prowadził reprezentację w 73 meczach, osiągając 45 zwycięstw.

Działacz PZPN

Po zakończeniu kariery trenerskiej i powrocie do Polski, od 1986 we władzach PZPN: od 1987 wiceprezes związku, w latach 1991–1995 prezes, od 3 lipca 1995 prezes honorowy PZPN. Od 1976 członek honorowy związku.

Epizody polityczne

W 1991 bezskutecznie ubiegał się o mandat senatora z ramienia Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, a w wyborach parlamentarnych w 1993 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Samoobrony RP jako członek Polskiej Partii Przyjaciół Piwa.

Rodzina

Jego żoną była warszawianka Maria ze Stefańczaków (ur. 5 października 1919, zm. 22 kwietnia 2005), miał dwoje dzieci (syn Dariusz, ur. 1953, fotoreporter, związany m.in. z tygodnikiem „Piłka nożna"; córka Urszula, ur. 1956, trenerka łyżwiarstwa figurowego, zamieszkała w Grecji).

Śmierć i pogrzeb

Zmarł 23 maja 2006 po długiej i ciężkiej chorobie nowotworowej. 2 czerwca 2006 spoczął w grobie rodzinnym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Jego pamięć uczczono oficjalną minutą ciszy przed rozpoczęciem piłkarskich mistrzostw świata w 2006.

Odznaczenia państwowe

Postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 2 marca 2006 został uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a 16 lutego 1996 Krzyżem Komandorskim tegoż Orderu przez Aleksandra Kwaśniewskiego. Pośmiertnie 24 maja 2006 został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla polskiego sportu.

Wyróżnienia

• 2001 Złoty Medal Zasługi dla FIFA
• Medal im. dr Henryka Jordana
• 2003 Doctor honoris causa AWFiS w Gdańsku (pierwszy honorowy doktorat dla przedstawiciela polskiej piłki nożnej)
• 2006 Super Wiktor
• 2006 UEFA Order of Merit in Ruby (nadany pośmiertnie). Polski trener wszech czasów, pośmiertnie odznaczony przez UEFA Rubinowym Orderem Zasługi (Order of Merit in Ruby), będącym najwyższym z możliwych odznaczeń przyznawanych przez UEFA.
• Honorowy obywatel: Lwowa, Płocka, Lubaczowa i Reszla

Źdródło: Wikipedia

Powrót