Grzegorz Lato
27.09.2004
Edycja 2004 >>

Grzegorz Bolesław Lato (ur. 8 kwietnia 1950 w Malborku) – polski piłkarz i trener, napastnik polskiej reprezentacji w piłce nożnej, trzykrotny uczestnik finałów Mistrzostw Świata (RFN 1974, Argentyna 1978 i Hiszpania 1982), senator V kadencji, od 2008 do 2012 prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej.

Przez większą część kariery sportowej pozostawał związany ze Stalą Mielec, w barwach której rozegrał 272 mecze, zdobywając 111 goli w I lidze oraz 23 mecze i 6 bramek w II lidze. Grał kolejno w klubach:

• Stal Mielec 1962–1980,
• KSC Lokeren 1980–1982,
• Atlante Meksyk 1982–1984,
• Polonia Hamilton 1984–1991 – rozgrywki amatorskie w kanadyjskiej prowincji Ontario.

Kariera trenerska

Jest absolwentem Szkoły Trenerów PZPN, którą ukończył w 1996. Trenował następujące kluby:

• North York Rockets Toronto (1988–1990),
• Stal Mielec (1991–1993),
• Olimpia Poznań (1993–1995),
• Amica Wronki (1995–1996),
• Stal Mielec (1996–1997),
• AO Kavala (1997)[1],
• Widzew Łódź (1999).

Działalność polityczna i społeczna

Grzegorz Lato (po prawej) w roli prezesa PZPN podczas wizyty prezydenta UEFA Michela Platiniego we Wrocławiu

W latach 2001–2005 zasiadał w Senacie z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okręgu rzeszowskiego. W Senacie zasiadał w Komisji Emigracji i Polaków za Granicą oraz w Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. W 2005 był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich. W 2004 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego, a w 2005 i 2007 w wyborach parlamentarnych.

Był przewodniczącym Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Uchwałą zgromadzenia walnego PZPN z 30 października 2008 został wybrany na prezesa zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej. W tajnym głosowaniu otrzymał 57 głosów, a jego kontrkandydaci Zdzisław Kręcina i Zbigniew Boniek odpowiednio 36 i 19 głosów przy 1 głosie nieważnym. Kadencję zakończył 26 października 2012, nie ubiegał się o reelekcję na to stanowisko.

Zagrał sam siebie w jednym z odcinków serialu Świat według Kiepskich.

Osiągnięcia

• Król strzelców piłkarskich Mistrzostw Świata w RFN w 1974, gdzie zdobył 7 bramek.
• Dwukrotny srebrny medalista Mistrzostw Świata: 1974, 1982 (za trzecie miejsce przyznawano srebrny medal, za czwarte – brązowy).
• Złoty (1972) i srebrny (1976) medalista Igrzysk Olimpijskich.
• Król strzelców polskiej ekstraklasy w latach: 1973 (13 goli) i 1975 (19 goli).
• Dwukrotny mistrz Polski 1973 i 1976 w barwach Stali Mielec.
• Rozegrał 20 spotkań w Mistrzostwach Świata (do 1998 był to 3. wynik po Uwem Seelerze z RFN i Władysławie Żmudzie z Polski).
• „Piłkarz Roku” w plebiscycie katowickiego „Sportu”: 1974
• „Piłkarz Roku” w plebiscycie tygodnika „Piłka Nożna”: 1977, 1981
• 6. miejsce w plebiscycie „France Football” na najlepszego piłkarza Europy: 1974

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1982) oraz Krzyżem Kawalerskim OOP (1974), trzykrotnie Złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz tytułem Zasłużony Mistrz Sportu.

Reprezentacja Polski

W drużynie narodowej rozegrał 104 mecze (w tym 100 oficjalnych) i zdobył 45 bramek. Pod względem liczby rozegranych spotkań znajduje się na 2. miejscu wśród reprezentantów Polski (za Michałem Żewłakowem), zaś pod względem zdobytych goli ustępuje tylko Lubańskiemu.

Bramki dla reprezentacji zdobywał w 37 meczach (35 oficjalnych):

• oficjalne: T – 23/19; eME – 4/4; eMŚ – 5/4; MŚ – 10/8
• nieoficjalne: IO – 3/2

Źródło: Wikipedia

Powrót