Dariusz "TIGER" Michalczewski
27.10.2002
Edycja 2002 >>

Dariusz Michalczewski (ur. 5 maja 1968 w Gdańsku) – polski i niemiecki bokser, były mistrz świata zawodowców federacji WBO, WBA, IBF w kat. półciężkiej oraz WBO w kat. junior ciężkiej; mistrz Europy amatorów w kategorii półciężkiej. Michalczewski był niepokonanym bokserem przez 12 lat. Znany jest również pod przydomkiem Tiger (Tygrys).

Boksem zajął się w wieku dwunastu lat. Karierę sportową rozpoczął w swoim rodzinnym mieście, gdzie na treningi do sali bokserskiej zaprowadził go jego wuj. Najpierw reprezentował barwy Stoczniowca Gdańsk, a w latach 1987–1988 Czarnych Słupsk.

W 1985 roku został mistrzem Polski juniorów w wadze półśredniej, a rok później wywalczył złoty medal młodzieżowych mistrzostw Polski w wadze lekkośredniej.

W roku 1987 wywalczył tytuł mistrza Polski w gronie seniorów w wadze lekkośredniej.

24 kwietnia 1988 nie powrócił z wyjazdu ekipy bokserskiej do RFN i tam rozpoczął karierę zawodową, za co został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Polski Związek Bokserski. W lipcu tego roku otrzymał obywatelstwo niemieckie i kontynuował karierę amatorską. Po pewnym czasie zaczął boksować w Bayerze Leverkusen.

Zdobył najpierw mistrzostwo Niemiec, a potem w 1991 w Göteborgu został mistrzem Europy w wadze półciężkiej (81 kg).

Osiągnięcia amatorskie:

• 150 walk, 139 zwycięstw, z tego 89 przez KO.
• 1991 Mistrz Europy w wadze półciężkiej.

Kariera zawodowa

W sierpniu 1991 roku zdecydował się przejść na zawodowstwo i podpisał kontrakt z Universum Box-Promotion w Hamburgu. Na zawodowym ringu zadebiutował 16 września 1991 roku w Hamburgu wygrywając z rozpoczynającym karierę Frederic Porterem (miał wtedy bilans 0-3-1) w 2. rundzie przez TKO.

22 maja 1993 wywalczył tytuł interkontynentalnego mistrza IBF w kat. półciężkiej po zwycięstwie przez TKO w 8. rundzie nad Noele Magee.

10 września 1994 zdobył mistrzostwo świata WBO w kat. półciężkiej wygrywając w Hamburgu na punkty z Leonzerem Barberem.

17 grudnia 1994 zdobył mistrzostwo świata WBO w kat. juniorciężkiej wygrywając w Hamburgu przez KO w 10. rundzie z Nestorem Giovannini.

13 czerwca 1997 w Oberhausen pokonał Virgila Hilla i zdobył dodatkowo mistrzowskie pasy organizacji WBA i IBF w kat. półciężkiej.

14 września 2002 Michalczewski po raz pierwszy na zawodowym ringu stoczył pojedynek w polskich barwach, a przed spotkaniem odegrano polski hymn. Tego dnia obronił w Brunszwiku po raz 22 tytuł bokserskiego mistrza świata w wadze półciężkiej organizacji WBO, pokonując przez TKO w 10. rundzie Jamajczyka Richarda Halla.

W 2002 federacja WBO ogłosiła Michalczewskiego „championem wszech czasów”, a jego walkę z Jamajczykiem Richardem Hallem za najlepszy pojedynek roku 2002.

18 października 2003 doznał pierwszej porażki na zawodowych ringach przegrywając niejednogłośnie w Hamburgu na punkty z Meksykaninem Julio Cesarem Gonzalezem i tracąc pas WBO w kat. półciężkiej po dziewięciu latach zwycięstw w mistrzowskich pojedynkach.

26 lutego 2005 przegrał walkę o mistrzostwo świata organizacji WBA w wadze półciężkiej z Francuzem Fabrice Tiozzo. Zakończył pojedynek w 6. rundzie poprzez techniczny nokaut.

1 czerwca 2005 Dariusz Michalczewski ogłosił zakończenie kariery bokserskiej.

Trenerem Michalczewskiego był Fritz Sdunek, a menedżerem Klaus-Peter Kohl.

Osiągnięcia w boksie zawodowym:

• międzynarodowy mistrz Niemiec w wadze półciężkiej – 13 maja 1992 pokonał Alego Saidi przez techniczny nokaut w 10. rundzie.
• mistrz interkontynentalny IBF – 22 maja 1993 pokonał Noela Magee przez techniczny nokaut w 8 rundzie.
• mistrz świata WBO w wadze półciężkiej – 10 września 1994 pokonał Leeonzera Barbera jednogłośnie na punkty.
• mistrz świata WBO w wadze juniorciężkiej – 17 grudnia 1994 pokonał Nestora Giovanniniego przez techniczny nokaut w 10. rundzie.
• mistrz świata WBA/IBF w wadze półciężkiej – 13 czerwca 1997 pokonał Virgila Hilla jednogłośnie na punkty.

Jako pierwszy bokser w historii zunifikował pasy mistrzowskie organizacji WBA, IBF i WBO.

48 walk wygranych – 2 walki przegrane – 0 walk remisowych.

Działalność biznesowa

Dariusz Michalczewski uważa się za twórcę i właściciela znaku towarowego Tiger Energy Drink, bezalkoholowego napoju energetyzującego. Nazwa napoju (z ang. Tygrys) odnosi się bezpośrednio do przydomka nadanego bokserowi przez komentatorów sportowych. Zyski z posiadania marki Dariusz Michalczewski przekazuje na działalność założonej w 2003 roku Fundacji „Równe Szanse”.

Działalność społeczna i charytatywna

Zainteresowanie sprawami społecznymi zaowocowało zaangażowaniem boksera w działalność charytatywną. Fundacja „Równe Szanse” została założona przez Dariusza Michalczewskiego w 2003 roku. Misją organizacji jest wspieranie inicjatyw mających na celu wyrównanie szans młodzieży pochodzącej ze środowisk zagrożonych negatywnymi zjawiskami społecznymi. Fundacja swoje działania kieruje przede wszystkim do utalentowanych młodych ludzi, których warunki materialne uniemożliwiają rozwijanie talentu sportowego. Fundacja „Równe Szanse” wspiera liczne sekcje bokserskie (Oświęcim, Oleśnica, Tarnów, Białystok, Ciechanów, Wieliczka, Gubin, Inowrocław), swoim patronatem obejmuje imprezy sportowe na terenie całego kraju. W 2008 roku fundacja „Równe Szanse” ufundowała m.in. 14 stypendiów dla najbardziej utalentowanych młodych adeptów boksu.

W 2014 roku poparł kampanię na rzecz wprowadzenia związków partnerskich w Polsce, adopcji dzieci przez pary homoseksualne i walki z homofobią.

Publicznie poparł kandydaturę Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2015 roku.

Źródło: Wikipedia

Powrót