Andrzej Wroński

Andrzej Adam Wroński (ur. 8 października 1965 w Kartuzach) – polski zapaśnik, dwukrotny mistrz olimpijski.

Reprezentował barwy klubu GLKS Morena Żukowo (1976–1984), startował w stylu klasycznym, w kategorii ciężkiej (do 100 kg, po zmianie podziału na kategorie do 97 kg).

Podczas Igrzysk Olimpijskich w Seulu w 1988 zdobył złoty medal, wygrywając w finale z Gerhardem Himmelem z RFN. Cztery lata później w Barcelonie zajął 4. miejsce. W Atlancie w 1996 powtórzył sukces z Seulu i ponownie zdobył złoty medal. Natomiast na olimpiadzie w Sydney w 2000, gdzie podczas ceremonii otwarcia był chorążym polskiej reprezentacji, startował bez powodzenia.

Oprócz sukcesów olimpijskich Wroński zdobył także tytuł mistrza świata w Tampere w 1994. Był również wicemistrzem w 1999 i dwukrotnie brązowym medalistą w 1993 i 1997. Trzy razy był mistrzem Europy w 1989, 1992 i 1994 oraz dwa razy brązowym medalistą w latach 1990 i 1996.

Piętnaście razy zdobywał tytuł mistrza Polski – nieprzerwanie od 1988 do 2000, a także w 2004 (w kategorii do 120 kg).

Od września 2008 jako instruktor zapasów prowadzi zajęcia w ramach mieszanych sztuk walk (MMA) w klubie „Akademia Sarmatia” w Gdańsku. 20 sierpnia 2011, podczas gali „Wieczór Mistrzów” w Koszalinie, stoczył swoją pierwszą walkę w MMA. Jego rywalem był inny medalista olimpijski, Paweł Nastula. Wroński przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie.

Chorąży sztabowy Andrzej Wroński jest żołnierzem 3 Batalionu Zabezpieczenia Dowództwa Wojsk Lądowych w Warszawie.

1 stycznia 2014 na podstawie zapisów ustawy z dnia 11 października 2013 o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw został awansowany do stopnia starszego chorążego sztabowego.

W 2010 był wśród założycieli Stowarzyszenia Polska Jest Najważniejsza, w skład którego weszli niektórzy członkowie warszawskiego komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. Bez powodzenia kandydował do sejmiku województwa pomorskiego w tym samym roku z listy Krajowej Wspólnoty Samorządowej i w 2014 z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego, a także z listy PSL w 2015 do Sejmu.

W Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” w 1994 został uznany najlepszym sportowcem Polski. Ponadto w plebiscycie w 1988 zajął drugie miejsce, a w 1996 trzecie. Długoletni przyjaciel Marka Pawlaka (Legia Warszawa) i Jacka Fafińskiego (Legia Warszawa).

Za wybitne osiągnięcia sportowe został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski:

• Krzyżem Kawalerskim w 1988.
• Krzyżem Oficerskim w 1995.
• Krzyżem Komandorskim w 1996.

Źródło: Wikipedia