Aleksy Antkiewicz

Aleksy Antkiewicz (ur. 12 listopada 1923 w Katlewie k. Nowego Miasta Lubawskiego, zm. 3 kwietnia 2005 w Gdańsku) – polski bokser, pierwszy powojenny medalista olimpijski, zwany "Bombardierem z Wybrzeża".

W rodzinnej miejscowości mieszkał tylko trzy lata, gdyż w 1926 roku rodzina przeniosła się do Gdyni. Pierwsze zetknięcie z boksem miało miejsce w 1938 roku w miejscowym klubie Błękitni. Gdy pierwszy klub został rozwiązany, zmienił tuż przed wojną barwy klubowe na Flotę Gdynia. Podczas okupacji niemieckiej pracował na kolei jako przymusowy robotnik. Koniec wojny zastał go w obozie pracy w Burghausen, w Bawarii, który został wyzwolony przez VIII Armię USA. Tam też stoczył pierwsze walki z czarnoskórymi Amerykanami. Wrócił do Polski przez Czechosłowację. Rodzina (miał jeszcze trzech młodszych braci: Ryszarda, Henryka i Mieczysława) przeżyła wojnę. Po powrocie do Trójmiasta - wrócił też do boksu, ale często zmieniał kluby: Grom Gdynia (1945), Kotwica Gdynia (1946), a następnie MKS Gdynia (1946-1948), który po przeniesieniu do Gdańska przekształcił się w Gwardię Gdańsk (1949-1955). W barwach tego klubu walczył do zakończenia kariery (6 lutego 1955).

Życie prywatne

Dwukrotnie żonaty - pierwsza małżonka Lidia zmarła w 1976, druga żona Zofia. Miał trzy córki: Bożenę, Elżbietę i Katarzynę. Mieszkał wiele lat w Słupsku, potem u córki w Gdańsku.

Pochowany na Cmentarzu w Marysinie Wawerskim.[potrzebne źródło]

Sukcesy sportowe

Jako jedyny Polak zdobył medal podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie 1948, gdzie zajął trzecie miejsce w wadze piórkowej (w półfinale pokonał go późniejszy mistrz Ernesto Formenti z Włoch). Jeszcze większy sukces odniósł cztery lata później, gdy na olimpiadzie w Helsinkach 1952 wywalczył srebrny medal w wadze lekkiej (przegrał z innym Włochem Aureliano Bolognesim).

Czterokrotnie startował w Mistrzostwach Europy. W Dublinie 1947 i w Oslo 1949 zajmował miejsca w ćwierćfinale wagi piórkowej. W Mediolanie 1951 odpadł w eliminacjach wagi lekkiej, a w pamiętnych dla Polski mistrzostwach w Warszawie 1953 zdobył brązowy medal (także w kategorii lekkiej).

Był pięciokrotnym mistrzem Polski: w wadze piórkowej w 1947, 1948, 1949 i 1950 oraz w wadze lekkiej w 1951, a raz wicemistrzem (w wadze lekkiej w 1954).

Wystąpił 13 razy w reprezentacji Polski, wygrywając 6 walk i 7 przegrywając.

W swojej karierze stoczył 250 walk, 215 wygrał, 8 zremisował i 27 przegrał.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery pracował jako trener w macierzystym klubie Wybrzeżu Gdańsk. Jego wychowankami byli m.in. olimpijczycy Henryk Dampc, Hubert Skrzypczak i Kazimierz Adach. W latach 1974-1989 prowadził drużynę bokserską Czarnych Słupsk.

Nagrody, odznaczenia i tytuły

W 1948 został laureatem Plebiscytu Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski, a w 1989 Nagrody im. Aleksandra Rekszy. W 1999 nadano mu tytuł honorowego obywatela miasta Słupska.

Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, i medalem Europejskiej Federacji Boksu Amatorskiego. Słupskie rondo u zbiegu ulic Kaszubskiej, Madalińskiego i Kościuszki od 2005 roku nosi imię Aleksego Antkiewicza.

Źródło: Wikipedia